Son zamanlarda sık sık kararsız kalıyordum. Etek mi, pantolon mu? Gitsem mi, kalsam mı? Arasam mı, aramasam mı? Adeta koca bir kararsızlığın içindeydim. Bu kararsızlık kendime güvenip net olamadığım için bünyemi zayıflatmış hastalıklara açık hale getirmişti. Aylarca hastalanmamıştım. Bir süre kolunuzu dahi kıpırdatamayacak hale gelince düşünmeye fırsat bulabiliyorsunuz. Bu hale neden geldim diye sordum kendime. Kararsızlık bir süredir beni rahatsız ediyordu. Hemen cevap gelmişti. Bir yanım ise hayır başka bir neden var diyordu. Yine kararsızlık kuyusunda debelenecek iken ışık yandı.
Dengedeyim, Güvendeyim, Kararlıyım!
Sorun kesinlikle kararsız olmamdı. Gündelik hayatımdan gelecek yaşamıma kadar her alanı etkiliyordu. O an karar veremediğim için erteliyordum. Ertelediğim de karar vermem gereken konular çoğalıyordu. Çoğaldıkça üzerimde baskı hissediyor, hiçbir şey yapamıyordum. 'Sorunu Durdur' düğmesine basma zamanı gelmişti. Uzun zamandır kararsızlık kuyusunda debeliyordum. Sorun tespit edilmiş, yaşama verilen hasar raporu hazırlanmış, çözüm için düğmeye basılmıştı. Ancak sizde biliyorsunuz ki sorunları kapının dışına koymanızla bitmiyor. Alışkanlık haline getirdiğiniz durumlardan ve duygulardan da uzaklaşmanız lazım. Bunun için kendime ''dengedeyim, güvendeyim, kararlıyım'' deyip hatırlatıyorum. Buna motto, olumlama, dua, ne derseniz. Kararsız kaldığım an kendime hatırlatmamı yapıyorum ve bir seçeneği seçiyorum. Uzunca düşünmeniz gereken konular olabilir. Onlarda da tavsiyem her gün yol aldığınıza emin olun. Baktınız ertelemeye başladınız hemen kendinize bir ebeveyn edasıyla çeki düzen verin. :)
Yorumlar