''İyi değilim'' demeye cesaretin yoktu. Hep en iyisi sendin. En enerjik, en mutlu, hiçbir şeyi dert etmeyendin, sözde. Acılarını kabul etmeyerek daha büyük acılar açıyordun kalbinde. -Mış gibi yapıyordun. Yalan söylüyordun herkese, en çok da kendine. Kendinden kaçıyordun. Olduğun kişiyi kabul etmiyordun. Öfkeni içine hapsediyordun. Gözlerimin içine bakıp söylediğin yalanları dinlerken inanmadığımı hiç mi anlamadın? İyi yalan söylemek için önce o yalana inandırman gerekiyormuş kendini. Bunu da seninle öğrendim ben, diğer bir çok şey gibi.
Yorumlar